خشونت طلب نیستم و نخواهم بود ولی وقتی خواهرم رو بگیرند ، نمیگم : خب ، از مراجع قانونی پیگیری می‌کنم !! حتما باهاش رفتار خوبی می‌کنند و چند روز دیگه آزادش می‌کنند.
نه! هر جور شده با هر وسیله‌ای که دارم میرم و نجاتش می‌دم حالا اسمش رو بگذارید خشونت یا هر چیز دیگه‌ای .
اینجا ایرانه !!! هر روز چندصد نفر رو تو زندان می‌کنند و خدا می‌دونه زنده بیرون میان یا نه !!! ( این دقدقه‌ی روزانه‌ی منه )
واقعا باید چه کار کرد: خشونت یا ضد خشونت، با شرایط موجود نمیشه خشونت نکرد.
از طرفی یادم هست که در انقلاب 1357 امثالی چون مهندس بازرگان و دکتر یزدی هم بودند ولی مردم برای اعدامهای خلخالی کف می‌زدند نه فریادهای حمایت از حقوق بشری . چون خشونت و انتقام اصل قرار گرفته بود نه صلح ، نه حقوق بشر و نه دموکراسی.
چی میشه اگر خشونت اصل بشه؟
باید به خودمون نگاه کنیم ، ما هم بخشی از فرآیند گذار به دموکراسی هستیم ، شاید مجبور بشیم از خشونت استفاده کنیم ولی دلیل نمیشه برای خشونت به میدان بیایم .
ما برای دموکراسی و آزادی به میدان می‌آییم و اصل رفتار مسالمت‌آمیزه.
باید خودمون رو برای شنیدن حرفهای حقوق بشری امثال دکتر یزدی و شیرین عبادی آماده کنیم. نه قصابانی چون خلخالی .
باید تخم کینه را امروز بخشکانیم ، تخم کینه‌ای که ساواک در دل آخوندها ، سپاه و وزارت اطلاعات در دل ما سبزها، سلطنت طلبها ، زندانیهای سیاسی و … کاشت و اگر ما هم انقلابی و خشونت‌طلب و پیرو خلخالی‌ها شویم، در دل دیگران خواهیم کاشت.
می‌دانم که هیچکس این جنایات را فراموش نمی‌کند ولی با انتقام ریشه‌ی این درخت کینه ضخیم‌تر می‌شود.
از ماندلا بیاموزیم که در صبح پیروزی ، پس از 27 سال زندان و شکنجه خطاب به حاکمان سابق گفت:
نمی‌توانم شکنجه‌ها وجنایات شما در زندان را فراموش کنم ، ولی یک کار را می‌توانم بکنم و آن این است که شما را ببخشم.
او با این کار جامعه‌ای را بنا کرد که کینه از گذشته در آن خشکید.
از ماندلا بیشتر بدانیم : نلسون ماندلا
ماندلا در تمام طول مبارزات مسلحانه‌ی خود «انتخاب مبارزه‌ی مسلحانه» را از روی ناچاری و بسته بودن تمام راهها عنوان می‌کرد و در روز پیروزی اعلام عفو عمومی کرد، نه کسی را کشت، نه اعدام کرد و نه زندانی.
جمله ی معروف » اعتراف کن ، پوزش بخواه و عفو شو » که بعدها نام قانون به خود گرفت باعث شد که هیچ مالی مصادره نشود و هیچ کس بخاطر اعمال گذشته‌اش مجازات نشود و به این ترتیب اتحاد واقعی میان سفید و سیاه شکل گرفت.
این الگو در سالهای دورتر و در امریکا نیز آزموده شده بود; وقتی در سال 1865 ژنرال یولیسس گرانت پس از پیروزی در جنگ داخلی نه کسی را به اسارت گرفت و نه مجازات کرد و بدین ترتیب کینه به سرعت پایان یافت.
اگر این الگوهای موفق را داریم چرا باز راه خمینی و خلخالی و خامنه‌ای را برویم و تخم کینه را بکاریم و جنایت درو کنیم.
بیانیه‌ی ماندلا در دادگاه:
«در طول زندگی‌ام خود را وقف مردم آفریقا کرده‌ام. با استیلای سفدپوسان مبارزه کرده‌ام، و با استیلای سیاهان نیز مبارزه کرده‌ام. به دنبال آرمان جامعه‌ای آزاد و دموکراتیک که همه بتوانند در آن در توازن و با فرصت‌هایی برابر زندگی کنند بوده‌ام. این آرمان من است که امیدوارم با آن زندگی کرده و بدان دست یابم. اما اگر نیاز باشد آماده‌ام برای این آرمان بمیرم.»
سخنان ماندلا پس از آزادی ۱۱ فوریه ۱۹۹۰ :
«»توسل ما به مبارزه مسلحانه در سال ۱۹۶۰ با تشکیل (اومخونتو وی سیزوه) شاخه نظامی کنگره ملی آفریقا صرفاً اقدامی دفاعی در برابر خشونت آپارتاید بود. عواملی که ایجاب کننده مبارزه مسلحانه بود امروز همچنان باقی است. ما چاره‌ای جز ادامه نداریم. امیدواریم به زودی شرایطی برای حل این مسائل از طریق مذاکره فراهم شود، تا دیگر نیازی به مبارزه مسلحانه نباشد.»»
باورش سخت است که پس از30 سال مبارزه مسلحانه در یک کشور و 27 سال تحمل زندان ، بگویی : اگر شرایط مذاکره فراهم باشد ، مذاکره میکنیم.
http://fa.wikipedia.org/wiki/نلسون_ماندلا
ابراهیم یزدی به اتهام تاسیس “نهضت آزادی” پیش از انقلاب محاکمه می شود
حسین کروبی خطاب به سردار نقدی: آنانی كه دستشان به خون ملت ایران آغشته است باید مجازات شوند
نــــــــــقــــــــــاد 